Piękno i estetyka, czy to jedno i to samo?
Close up shot of attractive naked young woman with combed hair, applies face cream or lotion, touches face, has natural makeup, poses against white background, looks after skin. High resolution
Przy wielu okazjach używamy słów piękno i estetyka bez rozróżnienia, tak jakby były synonimami; w zależności od kontekstu, mogą nimi być, ale mają pewne różnice, które czynią te terminy całkiem odmiennymi, jak zobaczymy poniżej. Na początek zdefiniujmy te dwa pojęcia i zobaczmy, gdzie leży różnica między nimi.
Co mamy na myśli, kiedy mówimy o pięknie?
Wszyscy mamy jasność co do tego, co jest piękne, a co nie. Z pewnością, jeśli pokażę ci czyjeś zdjęcie, możesz mi natychmiast powiedzieć, czy uważasz tę osobę za piękną, czy przeciwnie, jest ona całkowicie pozbawiona urody. Ale to pojęcie czegoś pięknego nie jest takie samo dla ciebie, jak dla mnie, ani dla mnie, jak dla ciebie. Czy rozmawiałeś kiedyś z kimś, kto uważa, że dana osoba, dzieło sztuki czy nawet budynek jest piękny, podczas gdy Ty uważasz, że nie jest?
W ten sposób możemy zrozumieć, co mamy na myśli, gdy mówimy o pięknie. Jest to subiektywny sposób określania atrakcyjności czegoś w szczególności, możemy mówić, w tym przypadku, o sztuce, ludziach, zwierzętach, budynkach lub czymkolwiek, co można uznać za piękne.
A ponieważ jest to subiektywne, osobiste odczucie, może się zmieniać z czasem. Coś lub ktoś, co wydawało ci się piękne, może później nie wydawać ci się piękne i na odwrót.
Estetyka, bardziej obiektywna część równania.
Estetyka natomiast jest pojęciem bardziej obiektywnym, odnoszącym się do tych kryteriów, które określają, co jest piękne, a co nie, do znienawidzonych i krytykowanych kanonów, parametrów i ustalonych standardów piękna. Estetyka to dyscyplina zajmująca się badaniem zjawiska zwanego pięknem.
Tak więc, możemy zrozumieć różnicę między pięknem a estetyką w prosty sposób wiedząc, że pierwsze jest czymś subiektywnym, a drugie czymś obiektywnym. Estetyka, jak już powiedziałem, wyznacza cechy, jakie musi spełniać coś konkretnego, aby mogło być uznane za piękne w sposób globalny, ale Ty, jako indywidualna osoba, możesz się z tym zgodzić lub nie zgodzić, że dany obiekt jest piękny.
Podajmy przykład, aby łatwiej było to zrozumieć. Zgodnie z obowiązującymi stereotypami, kobieta jest uważana za piękną, jeśli spełnia określone standardy, takie jak: szczupłość, duży biust i szerokie biodra, pełne usta i wyraźne kości policzkowe. Tak więc, jeśli weźmiemy pod uwagę estetykę, kobiety, które posiadają te szczególne cechy są piękne. Ale każdy, kto nie spełnia tych osobliwości, może być uznany za pięknego przez inną osobę, nawet jeśli jego cechy różnią się od tego, co mówi obowiązująca estetyka. Oto, co oznacza piękno!
Różne rozumienie estetyki i piękna na przestrzeni dziejów.
Zarówno standardy wyznaczające znaczenie estetyki, jak i to, co każda osoba może uważać za piękne, mogą zmieniać się w czasie.
W starożytnym Egipcie za estetyczne uważano tylko te ciała, które miały harmonijne proporcje, smukłe kobiety o małych piersiach i szerokich biodrach. Do tego sposobu rozumienia piękna możemy również zaliczyć wszystkie te stroje i akcesoria, których ludzie używają, aby lepiej wyglądać. W starożytnym Egipcie definicja ta obejmowała używanie biżuterii i oczywiście higienę osobistą.
W starożytnej Grecji znaleziono związek między matematyką a estetyką; symetryczne ciała, które spełniały złote proporcje, były powszechnie uważane za piękne.
W średniowieczu, w okresie największego rozkwitu chrześcijaństwa, kanony były ustalone na podstawie boskiego stworzenia i wszystko, co kształtowało te cechy, takie jak makijaż czy określony ubiór, było sprzeczne z estetyką.
W przeciwieństwie do tego, nadejście baroku oznaczało bardzo pompatyczny okres estetyczny w zakresie ubioru, makijażu, fryzjerstwa i cech fizycznych.
W XX wieku możemy wyróżnić różne standardy piękna, które wcale nie są do siebie podobne, ustępując miejsca XXI wiekowi, w którym toczy się walka o pozbycie się tych kanonów wszczepionych, na poziomie ogólnym, w społeczeństwo.
Kto decyduje o tym, co jest piękne, a co nie? Kto może nam powiedzieć, że nie mieścimy się w tych parametrach i dlatego nie możemy być uznani za pięknych? Musimy skupić się na pojęciu piękna i zrozumieć, że każdy człowiek, ze swoimi osobliwościami, może być uznany za pięknego. W ten sposób położymy kres wszelkim formom dyskryminacji i będziemy mogli żyć w harmonii.